Eva Meijer

De Zwarte Hond als synoniem voor depressie is een wijdverbreide poging tot uitleggen van wat je plotseling kan overkomen en wat nauwelijks in woorden te vatten is. In De grenzen van mijn taal, een klein filosofisch onderzoek naar depressie, gebruikt Eva Meijer haar eigen ervaringen met depressie als grondstof om het fenomeen in kaart te brengen.

Het is een pleidooi voor letterlijk in beweging blijven, voor hardlopen en wandelen met honden; voor goed blijven kijken, en voor standvastig zijn. Uiteindelijk is het een zoektocht – langs inzichten van filosofen en kunstenaars, zinloosheid, en de troost van stilte, poezen en winterbomen – naar wat ons leven betekenis geeft.

Tijdens de OMWEG zal ze geïnterviewd worden over precies dat; Niet de behandeling maar de betekenis van depressie. Omdat we ons in gesprekken met anderen soms opnieuw kunnen vormgeven.

Deze act kun je aan het einde van de middag tegenkomen op je OMWEG

Benieuwd naar wat je nog meer mogelijk/ per (on)geluk/ met een slag om de arm op je OMWEG zou kunnen treffen? Volg ons op Insta voor meer info, meer ongemak.